Altay Ötkem – Kuşlarım Üşüyor

Altay Ötkem – Kuşlarım Üşüyor Şiiri

Cebime tıktığım kuşlar çok üşüyor
Ben de üşüyorum desem kim inanır
Bunca yıkıntının altında
Bunca kırık cam batmışken ayaklarıma

Belki yine seviyordur diye bir papatya kopartıyorum
Yapraklarını yoluyorum, çiğniyorum, zıplıyorum üstünde
Nasıldı bu fal, yani nasıl açılırdı bir kapının kilidi
Anahtarı deliğe sokmadan önce

Tüfek omuza deme komutanım, komik oluyorsun
Omuzum olsa başka şeyler yüklerdim üstüne
Bir palyaçonun burnunu örneğin
Dövüşçü horozların kopan tüylerini
Kullanılmış bir mendili koyardım
Sonra sıyırırdım kendimi yeryüzünden
Yok, yeryüzünü sıyırırdım kendimden

Cebime tıktığım kuşlar çok üşüyor
Geriye sayacağım söz veriyorum, vurmayın
Vurmayın kuşlarım ağlıyor, geriye sayacağım
Anne, hangi sayıdan başlayacağım?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir